Ik heb me de afgelopen jaren uit persoonlijke interesse veel verdiept in de culturele sector. In mijn vooronderzoek is gebleken dat er een te grote kloof bestaat tussen de culturele sector en het kunstvak onderwijs. Dit komt door een niet gelijke verhouding tussen de verwachtingen van de regering en de Kunstvak Studenten, en de verwachtingen van een Kunstvakopleiding en de studenten. Uit mijn vooronderzoek blijkt dat er meer aandacht besteed kan worden aan het overgangsmoment van de studie naar de beroepspraktijk. Dit leidt een meer duurzame carrière in, en zorgt daarmee ook voor een vitalere culturele sector. In dit rapport kun je lezen hoe ik mij ingezet heb om dit overgangsmoment voor de kunstvak studenten te verbeteren. Ik ben het onderzoek gestart met de volgende hoofdvraag:

“Hoe kan ik vanuit het expertisegebied managen en verbinden binnen het design werkveld, een tool ontwikkelen om de Product Design-opleiding aan de HKU beter aan te laten sluiten op de culturele sector?”

Aan het begin van dit rapport heb ik mijn persoonlijke droom en beoogde doel beschreven in het hoofdstuk “Beoogde toegevoegde waarde”. Hierin beschrijf ik dat ik de partijen rondom de professionalisering van creatievelingen bewuster wil maken van het belang van het versterken van de overgang van de kunstvakopleiding naar de culturele sector om zo een sterkere sector te creëren. Mijn doel was om binnen dit onderzoek in contact te komen met verschillende creatieve ondernemers en kunstvakstudenten en een manier te bedenken om hen te verbinden. Dat is op de volgende manieren gelukt:
Gaandeweg mijn proces heb ik samen met een groep Product Design studenten een kunstroute georganiseerd ten tijde van de Coronapandemie. Springplank is ontstaan door kansen te zien in de coronapandemie en de uitdagende omstandigheden te gebruiken om tot geweldige verbeteringen en vernieuwingen te komen. Springplank zoekt naar de mogelijkheden om de makers te verbinden met verschillende ondernemingen binnen de stad Utrecht en biedt daarom voor velen van de aankomende alumni een laagdrempelig eerste moment om te zien hoe publiek buiten de academie in interactie gaat met hun werk.
Springplank diende als een experiment waarbinnen ik mijn vaardigheden als connector en manager kon toepassen om een antwoord te bieden op mijn hoofdvraag. Dit deed ik voornamelijk door in nauw contact te staan met mijn doelgroep en te vragen wat zij denken nodig te hebben. Dit verzorgde ik in de vorm van begeleidingsmomenten met experts.
Het Springplankteam vond het nuttig en leerzaam. En er mogen volgens hen vaker begeleidingsmomenten gepland worden. Het is alleen lastig te combineren naast hun afstudeerperiode. Begeleidingsmomenten is niet iets nieuws. Er zijn genoeg initiatieven die dat als tool inzetten om creatief te helpen. Hierbij kun je denken aan HKUX, Cultuur en Ondernemen, BNO, Creatieve Coaches enz. Ik heb ook panelgesprekken georganiseerd voor de makers. Dit bleek echter niet een ideale tool om vaker in te zetten voor het team dit jaar. Het was een gesprek waar zij niet de vrijheid voelden om alles te vragen en te vertellen. De camera’s maakte het ook niet prettiger. Maar panelgesprekken om informatie te winnen is ook niet iets nieuws. Daar zijn ook genoeg voorbeelden van te noemen in de culturele sector bijvoorbeeld De Coöperatie, Mooie dingen makers, Cre8tive Revolution, etc.
Ik heb samen met mijn team de eindexpositie van de designrichting van de HKU georganiseerd binnen twee maanden. Daarbij hebben wij verschillende mediums toegepast om de studenten te helpen met hun overgang naar de culturele sector, met succes en ook voldoende leerpunten. Veel persoonlijk contact was hierbij nodig om alle stakeholders tevreden te houden. Hierdoor konden wij tot concepten komen die bij alle stakeholders paste.
Ik heb mensen samengebracht om kunstvakstudenten te helpen met hun overgang van de kunstvakopleiding naar de culturele sector. Door middel van verschillende media zoals panelgesprekken, coachingsmomenten, productvideo’s, begeleidingsmomenten, gesprekken met ondernemers in de stad, gesprekken met de HKU, gesprekken met de gemeente en gesprekken met elkaar. In een zekere zin was dit onderzoek meer een manier om te zoeken hoe ik mijzelf kan inzetten om deze studenten te ondersteunen. Dus je zou kunnen zeggen dat ik zelf het prototype of tool ben wat ik wilde ontwikkelen om de studenten te helpen.